Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλη τη νύχτα από αγωνία για τον καιρό, τη νύχτα αφού ανοιξα το παράθυρο στης 3:40 χαράματα της Κυριακής , είδα τον δρόμο στεγνό αι έτσι ξύπνησα και την Κατερίνα . Μετά από γρήγορη ετοιμασία ήμασταν στο αγ Κωνσταντίνο ήρθε και η υπόλοιπη παρέα Στέλιος, Μπαμπής ,Θόδωρος και ξεκινήσαμε, μια ελαφριά ψιχάλα στην αρχή που σταμάτησε γρήγορα αλλά δεν πτοηθήκαμε. Η Κατερίνα πήγε στο Λιτόχωρο , θα έκανε ανάποδα την διαδρομή για να μας συναντήσει μέσα στο φαράγγι του Ενιπέα .Μπήκα στο μονοπάτι κοιτάζοντας γύρο μου αν δω κάτι να μου θυμίζει την περσινή μου επίσκεψη στον Όλυμπο αλλά τίποτα , κάλος ρυθμός μπροστά από τον Στέλιο και για ποτέ φτάσαμε πετροστουγκα δεν το κατάλαβα ,κατάβαση στο μοναστήρι και τέλος Λιτόχωρο. Τελικά η προπόνηση στο τερέν του αγώνα έχει μεγάλη σημασία ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω και πέρυσι , δεν ξέρω αν με αυτό επιτύχω τον στόχο μου που είναι ο τερματισμός του ΟΜ αλλά μου τόνωσε την ψυχολογία. Ευτυχώς δεν φόρεσα ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια , αφού την μεθεπομένη που τα φόρεσα για ένα μισάωρο στο γήπεδο με ενόχλησαν .