Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Καλό είναι να θυμόμαστε πως την ομάδα την απαρτίζουν τα μέλη της. Δεν είναι τυχαίο που οι επιτυχημένες ομάδες δεν βασίζονται σε συγκεκριμένους παίκτες. Οι ομάδες που καθορίζονται από συγκεκριμένους αθλητές δεν φτάνουν ποτέ σε μεγάλες διακρίσεις. Αντίθετα, οι ομάδες που έχουν πολύ καλούς παίκτες αλλά τοποθετούν το καλό της ομάδας πάνω από την προσωπική τους προβολή, έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα.
Σε έναν αγώνα υπάρχουν τέσσερα βασικά συναισθήματα: ο πανικός, το άγχος, η αυτοπεποίθηση και η αλαζονεία/απάθεια, στα οποία ένας αθλητής δύναται να «κινείται». Σχηματικά, ο πανικός και η αλαζονεία/απάθεια τοποθετούνται στα δύο άκρα και το άγχος και η αυτοπεποίθηση στο μέσο της γραμμής.
Πανικός:
αναφέρεται σε καταστάσεις όπου οι αθλητές βιώνουν πανικό για τον αγώνα, είτε γιατί ο αντίπαλος είναι πολύ καλός είτε για γιατί είναι πολύ κρίσιμος ο αγώνας και θεωρούν ότι θα κριθούν από το αποτέλεσμά του.
Άγχος:
αναφέρεται σε μια κατάσταση ανησυχίας των αθλητών σχετικά με την επάρκεια και την ικανότητά τους για τον αγώνα. Η διαφορά του πανικού με το άγχος είναι το ότι σε κατάσταση πανικού ο αθλητής βιώνει ακραία συναισθήματα και δύσκολα μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση.
Αυτοπεποίθηση:
δηλώνει τη σιγουριά και την εμπιστοσύνη για την ικανότητα των αθλητών για τους εαυτούς τους.
Αλαζονεία/απάθεια:
στο συγκεκριμένο επίπεδο ο αθλητής βιώνει την αίσθηση της σίγουρης και απόλυτης επιτυχίας, χωρίς ωστόσο να παραμένει συγκεντρωμένος στον αγώνα. Θεωρεί ότι το αποτέλεσμα είναι δεδομένα καλό «προβάδισμα δημοσκοπήσεων» και συμπεριφερόμενος αλαζονικά/απάθεια , ελαττώνει την προσπάθειά του.
Από την άλλη ο δεύτερος όσο βλέπει «προβάδισμα δημοσκοπήσεων» υπέρ του πρώτου τόσο αντλεί δυνάμεις και συσπειρώνεται.
Νομίζω το αποτέλεσμα θα είναι με μικρή διαφορά που θα κριθεί στο photo-finish. Σε αυτές τις εκλογές η παγίδα θα είναι το «προβάδισμα δημοσκοπήσεων».